ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΑΓΩΝΙ

Το λευκό παγώνι ανήκει στο είδος των ορνιθόμορφων, για αυτό θεωρείται μιαξεχωριστή φυλή κοτόπουλων. Από την αρχαιότητα αναγνωρίζεται ως το πιο όμορφο πουλί στον κόσμο. Τα παγώνια, τα οποία πάντα βρισκόντουσαν σε εκτεταμένους κήπους και πάρκα των πλουσίων, αποτελούσαν χάρμα οφθαλμών για τους ευρωπαίους ευγενείς. Παράλληλα, στην Ανατολή ήταν λατρεμένα ως ιερά πλάσματα. Ακόμα και ο Βούδας δεν έμεινε αδιάφορος για αυτά τα πτηνά και σε μερικές εικόνες φαίνεται, πως ο ίδιος τα ιππεύει. Η περιγραφή του παγωνιού υπάρχει ακόμα και στο αρχαίο επικό.

 Το λευκό αρσενικό πτηνό, φυσικά, είναι πέρα από κάθε ανταγωνισμό και αξίζει λίγα λόγια παραπάνω. Είναι το πιο εντυπωσιακό και μαγευτικό πουλί από όλες τις ποικιλίες παγωνιών. Όταν εξαπλώνει την ουρά του, αυτή μοιάζει με μια χνουδωτήδαντελωτή βεντάλια. Τα συγκεκριμένα παγώνια έγιναν οικόσιτα πτηνά στα μέσα του 19ου αιώνα. Το παγώνι-αλμπίνο είναι πάντα εντελώς λευκό. Μόνο που αυτό δεν είναι αλμπίνο, με την ακριβή έννοια της λέξης. Καθιστά ένα γενετικό υποείδος με μπλε μάτια. Μερικές φορές υπάρχουν και πραγματικά πτηνά φαινότυπου με τον αλφισμό, αλλά εκείνα έχουν κόκκινα μάτια, όπως όλα τα ζώα με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. 

 

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ

 

Τα παγώνια ανήκουν στους πιο λαμπρούς εκπροσώπους της οικογένειας του φασιανού. Διακρίνονται από μια εντυπωσιακή ουρά με μακριά πηδαλιώδη φτερά καιοφθαλμοειδή στίγματα, που την ανοίγει σε σχήμα βεντάλιας.

Οι παράμετροι του σώματος ενός πουλιού μπορούν να χαρακτηριστούν ως εξής: το αρσενικό πτηνό φτάνει σε βάρος των 5 κιλών, καθώς το μήκος του σώματός του κυμαίνεται στα 125-130 εκατοστά. Ταυτόχρονα, η ουρά του καταφτάνει περίπου το μισό μέτρο. Αντίθετα, τα θηλυκά έχουν μικρότερο μέγεθος και η ουρά τους δεν είναι πλέον εντυπωσιακή. Και τα δύο φύλα έχουν λοφίο που μοιάζει είτε με κορώνα είτε με ανοιχτή βεντάλια.

Σε φυσικό περιβάλλον, τα παγώνια ζουν στη ζούγκλα και κατά μήκος τωνόχθων των ποταμών, όπου υπάρχουν πυκνές παχιές. Αγαπούν ιδιαίτερα τις πλαγιές του βουνού, κατάφυτες με θάμνους και γρασίδι. Η γενέτειρα αυτών των υπέροχων πουλιών είναι η Ινδία. Σμήνη σε άγρια κατάσταση βρίσκονται επίσης στο Μπαγκλαντές, στο Νεπάλ, στη Κίνα και στη Ταϊλάνδη.

 

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

 

Σε φυσικό περιβάλλον αυτά τα πουλιά ζουν σε μικρούς σμήνους. Συνήθως μένουν ξύπνιοι κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά κοιμούνται πάνω στα δέντρα τη νύχτα. Μπορούν, ωστόσο, έχοντας κοντές φτερούγες, να πετούν για μικρές αποστάσεις. Συχνά φτερουγίζουν καθώς περπατούν. Τις αξιοθαύμαστες ουρές τους αποκαλύπτουν μόνο κατά την περίοδο της «αποπλάνησης» των θηλυκών πτηνών. Σε συνηθισμένη κατάσταση η ουρά τους είναι ομοιόμορφα διπλωμένη, ώστε να μην εμποδίζει τα πτηνά στη μετακίνηση, αφού έχει αρκετά μεγάλο μήκος. Με αυτό τον τρόπο οι φασιανοί κυκλοφορούν με αυτοπεποίθηση μεταξύ διάφορων εμποδίων, χωρίς να τα αγγίζουν με τα μακριά φτερά τους.

 

Όπως είχαμε προαναφέρει προηγουμένως, στη φύση τα παγώνια αγαπούν να διαμένουν στη ζούγκλα και μέσα σε πολύ ψηλή ποώδη και θαμνώδη βλάστηση. Εκεί όμως, έχουν πολλούς εχθρούς, κυρίως μεγάλους αιλουροειδείς, όπως τίγρεις και λεοπαρδάλεις. Περιττό είναι να αναφέρουμε πως και ο άνθρωπος καταναλώνει επίσης το κρέας των πτηνών από την οικογένεια των συγκεκριμένων φασιανιδών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι κυρίως προς συγκεκριμένο σκοπό αξιοποιούνται παγώνια μικρής ηλικίας, αφού το κρέας των ενήλικων πτηνών είναι αρκετά σκληρό.

 

Χάριν στην εξαιρετική τους όραση και τη δυνατή και διαπεραστική φωνή, τα παγώνια συχνά εμφανίζονται ως αποτελεσματική ανιχνευτές κινδύνου. Λόγω αυτής της ιδιαίτερης ικανότητας να προειδοποιούν για τον κίνδυνο, θεωρούνται ως ιεράπτηνά από τους κατοίκους της πλησιέστερης προς αυτούς περιοχής. Συνήθως συμπεριφέρονται ήσυχα, αλλά όταν τους πλησιάζει κάποιος κίνδυνος ή ένα αρπακτικό, δείχνουν σημάδια άγχους και κραυγάζουν δυνατά.

 

Στις συνθήκες αιχμαλωσίας είναι πολύ αλαζονικοί και με δυσκολία αντέχουν την παρέα των συγγενών τους (κότες ή φασιανούς). Μπορούν ακόμη και να τα τραυματίσουν μέχρι θανάτου. Παρόλα αυτά, εύκολα εγκλιματίζονται σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Αν και η καταγωγή τους είναι από τα τροπικά μέρη,το κρύο κλήμα δεν τους ενοχλεί.

 

Τα πουλιά που ζουν σε άγρια φύση τρέφονται με χόρτα, ξηρούς καρπούς, μούρα και μικρά φρούτα. Αγαπούν ιδιαίτερα να τρώνε ποικιλόμορφα τρωκτικά και μικρά φίδια. Ταυτόχρονα, δεν περιφρονούν τα έντομα και τα μικρά θηλαστικά. Όποτε είναι δυνατόν, επωφελούνται με ευχαρίστηση από τους καρπούς των ανθρώπινων χεριών και επισκέπτονται φυτείες τομάτας και αγγουριών. Ακόμα και οι μπανάνες δεν θα μείνουν απαρατήρητες. Όταν τα παγώνια εκτρέφονται σαν οικόσιτα πτηνά, αναγκαστικά τρέφονται όπως και άλλοι κάτοικοι του ορνιθώνα, δηλαδή με σιτάρι, κριθάρι και κεχρί. Στη διατροφή τους συνήθως προσθέτονται και διάφοροι εδώδιμοι κόνδυλοι.

 

Το λευκό παγώνι είναι αρκετά απαιτητικό στην καθαριότητα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση επιτρεπτό να καταναλώνει χαλασμένα ή άπλυτα λαχανικά. Ακόμη και το σιτάρι θα πρέπει πρώτα να κοσκινίζεται και να πλένεται. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει πάντα φρέσκο και καθαρό νερό σε εύκολα προσβάσιμο χώρο.

 

ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ &  ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

 

Η περίοδος του ζευγαρώματος διαρκεί από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα αρσενικά είναι αρκετά επιθετικά και συχνά εξαπλώνουν την ουρά τους για να προσελκύσουν τα θηλυκά πτηνά. Ενεργάανταγωνίζονται μεταξύ τους για κάποια «καλλονή» και μπορούν ακόμη και να παλέψουν για τη χάριν της. Σε άλλες περιπτώσεις, εκτός αν κάποιος να τα αγριέψει επίτηδες, το κάνουν με εξαιρετική απροθυμία. 

 

 Η πολυγαμική οικογένεια αποτελείται από ένα αρσενικό παγώνι και μερικά θηλυκά άτομα (συνήθως 3-5). Τα αβγά τοποθετούνται κατευθείαν πάνω στο έδαφος και η εκκόλαψή τους πραγματοποιείται οριστικά σχεδόν σε ένα μήνα. Το θηλυκό πτηνό επωάζει κάθε φορά από 5 έως 10 αβγά. Το μικρό παγώνι, μόλις γεννηθεί, έχει κίτρινο χρώμα, όπως και τα συνηθισμένα κλωσσόπουλα. Όμως, εκ γενετής έχει ήδη φτερά λευκού χρώματος. Στην αρχή η διαδικασία αναγνώρισης του φύλου καθιστά δύσκολή υπόθεση, παρόλα αυτά δεν είναι αδύνατη. Τα αρσενικά πουλιά έχουν μακρύτερα πόδια και είναι ελαφρώς μεγαλύτερα σε μέγεθος. Φτάνουν στησεξουαλική ωριμότητα στην ηλικία τριών ετών. Στη συγκεκριμένη ηλικία εμφανίζονται οι πραγματικές μακριές ουρές που μεγαλώνουν και τα παγώνια έχουν πια τη δυνατότητα να δημιουργούν το δικό τους «χαρέμι». Ένα θηλυκό πτηνό μπορεί να έχει μέχρι τρεις επωάσεις ανά εποχή