Κοτοπουλα ρατσας Φοινιξ, Γιοκοχαμα, Οναγκαντορι

Τα κοτόπουλα ράτσας Φοίνιξ (Phoenix) είναι σαν ένας μύθος -γνωστός από την παιδική ηλικία- που μας τραγουδά μαγικά τραγούδια, λέει όμορφα παραμύθια και φέρνει στον ιδιοκτήτη του τύχη και αναγέννηση από τις στάχτες. Ο μύθος αυτός έχει έναν εκπρόσωπο που ζει εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Κίνα. Είναι ένα πουλί που ονομάζεται Φενγκχουάνγκ (Fenghuang) ή, αλλιώς, Κινέζικος Φοίνικας, λατρεύεται από τους Κινέζους και θεωρείται πως αναδεικνύει την ενσάρκωση των δύο ανθρώπινων πλευρών. «Φενγκ» σημαίνει αρσενικό πουλί και «χουάνγκ» το θηλυκό. Το κοτόπουλο της φυλής Φοίνιξ είναι διακοσμητικό πτηνό. Εξαιτίας της εντυπωσιακής του εμφάνισης και της ασυνήθιστα μεγάλου μήκους ουράς εκτρέφεται σε όλο τον κόσμο και φέρνει την κινέζικη μυθοπλασία πιο κοντά…

 

Τα κοτόπουλα Phoenix ή, πανομοιότυπα, Onagadori, προέρχονται από την Κίνα. Εκεί αποτελούσαν σύμβολο της αυτοκρατορίας. Στην πρώτη χιλιετία πολλές όρνιθες Phoenix στάλθηκαν και στην Ιαπωνία, όπου άρχισε να εξαπλώνεται η εκτροφή τους πυρετωδώς. Η Φοίνιξ είναι η μόνη φυλή πτηνών στην Ιαπωνία που αναγορεύτηκε σε ιερή. Απαγορεύεται να πουλά ή να σκοτώνει κάποιος τους εκπροσώπους της, μπορεί να πραγματοποιείται μόνο ανταλλαγή των εν λόγω πτηνών.

 

Το μήκος της ουράς του Φοίνικα μπορεί να φτάσει περισσότερο από 10 μέτρα. Επισημαίνεται ότι κάθε χρόνο η ουρά του πουλιού αυξάνεται κατά 90 εκατοστά. Η μακρύτερη ουρά ενός κόκορα ηλικίας 17 χρόνων είχε ξεπεράσει τα 13 μέτρα! Συνήθως τα συγκεκριμένα πτηνά τα τοποθετούν σε ειδικά εξοπλισμένα κλουβιά, τα οποία στερεώνονται πάνω σε ένα στύλο ύψους δύο μέτρων, έτσι ώστε η ουρά να κρέμεται προς τα κάτω. Το κοτόπουλο σχεδόν σε όλη του τη ζωή στερείται τη δυνατότητα να κινείται, ώστε να υπάρχει η εντυπωσιακή και μεγαλειώδης ουρά του. Αυτή είναι μια θυσία για χάρη της ομορφιάς…

 

Στην Ιαπωνία, επίσης, έχουν δημιουργήσει άλλου είδους φυλή κοτόπουλων Phoenix. Άλλαξαν μόνο την ονομασία της σε onaga-dori ή yokohama-tosa. Το μήκος της ουράς του κόκορα φτάνει περίπου τα 3 μέτρα, έχοντας ταυτόχρονα μικρές σωματικές διαστάσεις. Διαμένουν αυτά τα ομορφόπουλα σε ψηλά και στενά κλουβιά, τυλιγμένα με άχυρο. Το κλουβί για τα κοτόπουλα Phoenix έχει ύψος 1,8 μ. και βάθος 0,8 μ. Η κουρνιάστρα είναι τοποθετημένη στο επάνω μέρος του κλουβιού, ενώ η ταΐστρα βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Τα τρόφιμα και το νερό παρέχονται κατευθείαν στην κουρνιάστρα. Τρεις φορές την ημέρα τα πτηνά κάνουν βόλτα με μαζεμένη ουρά ή τοποθετημένη  σε ειδικό καροτσάκι από τους ιδιοκτήτες τους. Με τη διαδικασία εκκόλαψης αβγών αυτών των ορνίθων ασχολούνται άλλα κοτόπουλα, επειδή ο Φοίνικας είναι μια ιδιότροπη και καλομαθημένη φυλή.

 

Οι γερμανικοί Φοίνικες είναι πολύ διαφορετικοί σε σύγκριση με τους γιαπωνέζικους, οι ουρές των οποίων είναι τεράστιες και φτάνουν τα 10 μέτρα ή και περισσότερο. Οι Γερμανοί, από την άλλη πλευρά, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δημιουργίας της ράτσας καθοδηγούνταν από πρακτικό πνεύμα και έτσι η ουρά των πτηνών είχε μειωθεί μέχρι και τα τρία μέτρα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνουν Ιάπωνες εκτροφείς, ουρά 10 μέτρων δεν είναι το τελικό όριο και σύντομα θα δημιουργηθεί μια φυλή με ουρά 16 μέτρων και περισσότερο! Το νόημα εκτροφής του συγκεκριμένου πουλιού είναι ακόμα ασαφές, καθώς ακόμα και ήδη υπάρχουσες κότες Γιοκοχάμα βιώνουν προφανή δυσφορία κατά το περπάτημα, καθώς οι ιδιοκτήτες τους αναγκάζονται να περπατούν μαζί τους κρατώντας την τεράστια ουρά.

 

Παρ’ όλα αυτά η γερμανική φυλή των κοτόπουλων Phoenix έχει κυρίαρχη θέση σε όλο τον κόσμο. Το να αποκτήσεις την ιαπωνική φυλή εκτός των ορίων της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου είναι σχεδόν αδύνατον, όχι μόνο λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων στις συνθήκες διαμονής των κοτόπουλων, αλλά και επειδή η άμεση πώληση των συγκεκριμένων πτηνών είναι απαγορευμένη και οι παραβάτες αναγκάζονται να πληρώνουν αρκετά μεγάλο πρόστιμο. Η μόνη εναλλακτική λύση αντί της πώλησης είναι η ανταλλαγή των πτηνών, αν και εδώ υπάρχουν μερικές δυσκολίες. Οι γενετιστές, οι ορνιθολόγοι και όλοι οι λάτρεις των πουλιών αναρωτιούνται την αιτία που στα κοτόπουλα Γιοκοχάμα δεν παρατηρείται απώλεια φτερώματος στην ουρά, όπως σε όλα τα φυσιολογικά πτηνά. Μια ιαπωνική ιδιοφυΐα βρήκε γονίδιο το οποίο είναι υπεύθυνο για την απώλεια του φτερώματος και κατάφερε να ελαχιστοποιήσει τη λειτουργία του εξασφαλίζοντας στο πτηνό, με αυτόν τον τρόπο, τη σταδιακή αναπαραγωγή και ανανέωση του φτερώματος για περίοδο πέντε ετών.

 

Εκτός από την εξαιρετική ουρά, οι κότες Γιοκοχάμα δεν κατέχουν κάτι το ιδιαίτερο. Είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί, με λευκό ή υπόλευκο χρώμα (άλλα χρώματα επίσης υφίστανται, αλλά εξαιρετικά σπάνια) και λείο, πυκνό φτέρωμα. Το λειρί συνήθως μοιάζει με μπιζέλι ή καρύδι και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά κριτήρια της φυλής. Τα πόδια των πτηνών είναι γυμνά. Η παρουσία στα άκρα των κοτόπουλων ελαφρύ χνουδιού ή ολίγου φτερώματος μπορεί να αποτελέσει αιτία για αποκλεισμό του πτηνού ως εκθεσιακού.

 

Τα θηλυκά πτηνά παράγουν από 80 έως 100 αβγά το χρόνο σε λευκό ή κιτρινωπό χρωματισμό, με βάρος περίπου 50 γρ. Το βάρος των ίδιων των κοτόπουλων εξαρτάται από το φύλο. Ο κόκορας ζυγίζει περίπου 1,5 - 2 κιλά, ενώ η κότα γύρω στα 1.300 γραμμάρια. Παρεμπιπτόντως, λόγω αυτού, η συγκεκριμένη φυλή είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για την εκκόλαψη αβγών. Το κρέας τους είναι αρκετά νόστιμο, οπότε ο Φοίνικας μπορεί να αξιοποιηθεί και για κρεατοπαραγωγή, αν και στην περίπτωση αυτή η κερδοφορία της παραγωγής θα είναι χαμηλή.

 

Η γενετήσια ωριμότητα των πτηνών παρατηρείται στην ηλικία των έξι μηνών, αλλά η οριστική ωρίμανση πραγματοποιείται στα δύο χρόνια ζωής τους. Τα κοτόπουλα Yokohama ξέρουν να πετούν πολύ καλά, οπότε μην  ξεχάσετε να εγκαταστήσετε φράχτες στο κοτέτσι σας. Με βάση τα κοτόπουλα Yokohama είχε δημιουργηθεί και άλλο ένα είδος των κοτόπουλων Γιοκοχάμα, Yokohama bantam, τα οποία διαφέρουν από τους συγγενείς τους λόγω του μικρού μεγέθους τους. Σε γενικές γραμμές, εκτός από τη μείωση του βάρους των αβγών στα 30 γραμμάρια και του αυξημένου αριθμού παραγωγής αβγών ανά έτος (έως 160, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες), όλα τα προαναφερόμενα ισχύουν και γι’ αυτά.

 

Το πιο σημαντικό πράγμα κατά την εκτροφή των κοτόπουλων της φυλής Yokohama είναι να θυμόμαστε το μήκος της ουράς τους. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να εγκατασταθούν ψηλές κουρνιάστρες, όπως έχουμε προαναφέρει. Η ιδανική επιλογή είναι 120-140 εκατοστά ύψος από το έδαφος, και ακόμη υψηλότερα αν είναι δυνατόν. Επίσης, μην ξεχνάτε να πραγματοποιείτε τακτική καθαριότητα του χώρου όπου διαμένουν τα πτηνά, αλλά και των ίδιων των ορνίθων, αφού η φουντωτή ουρά συλλέγει αμέσως όλες τις ακαθαρσίες από το έδαφος, καθώς επίσης και μικρά σκουπίδια. Ωστόσο, το μαρτύριο του ιδιοκτήτη δεν τελειώνει εδώ, γιατί τα κοτόπουλα χρειάζεται τακτικά να κάνουν βόλτα σε φρέσκο ​​αέρα: έτσι δεν μπορείτε να τα κλείσετε σε μια αποστειρωμένη μονάδα.

 

Από την άλλη πλευρά, τα μικρόσωμα κοτόπουλα-νάνοι της ράτσας Yokohama bantam δεν έχουν τα παραπάνω μειονεκτήματα, αφού η ουρά τους απλώς δεν αναπτύσσεται σε τόσο μεγάλο μήκος. Για το συγκεκριμένο λόγο, εάν δεν είστε σίγουροι πως μπορείτε να τα καταφέρετε με την εκτροφή των Yokohama «πρώτης ποιότητας», καλύτερα να δώσετε μια ευκαιρία στον εαυτό σας με τις όρνιθες bantam.  Κατά τη γνώμη πολλών ειδικών, αυτά είναι και περισσότερο συμπαθητικά. Επιπλέον, οι φυλές κοτόπουλων-νάνων είναι πιο οικονομικές και νόστιμες, ενώ τα αβγά τους στη γεύση μοιάζουν με τα αβγά ορτυκιού. Σε σχέση με τη διατροφή τους δεν υπάρχουν ειδικές απαιτήσεις. Ως επί το πλείστον τα πτηνά του συγκεκριμένου είδους καταναλώνουν μαλακή τροφή (κυρίως το πρωί) και σιτάρι (καλύτερα να παρέχεται το απόγευμα). Το τάισμα των κοτόπουλων θα πρέπει να πραγματοποιείται 2 φορές την ημέρα, αλλά μπορείτε να το κάνετε και πιο συχνά εάν η αύξηση του σωματικού βάρους  αποτελεί για σας προτεραιότητα.

 

Άλλη μια ιδιαιτερότητα των κοτόπουλων φυλής είναι πως με περιφρόνηση αντιμετωπίζουν τις χαμηλές θερμοκρασίες. Πολλοί ιδιοκτήτες αναφέρουν ότι τα αγαπημένα τους πτηνά λατρεύουν να ραμφίζουν το χιόνι και γενικά αρνούνται να επιστρέφουν στο κοτέτσι το χειμώνα. Πιθανόν, αυτό το χαρακτηριστικό τους οφείλεται στη διασταύρωση της ράτσας με αγγλική φυλή κοτόπουλων-παλαιστών. Από την άλλη πλευρά, είναι καλύτερα το μέρος διαμονής των πτηνών να έχει την κατάλληλη θερμοκρασία, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το λειρί των ορνίθων Phoenix είναι πολύ μεγάλο και η έκθεσή τους σε χαμηλές θερμοκρασίες για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε κρυοπαγήματα.